E mbani mend Odisea Chennai?
Përveç emrit kishte edhe një gjë të përbashkët me Odisenë mitike: inteligjencën. Odysseus ka qenë student nderi për tre vjet rresht (2000-2003) në Shkollën e Mesme të Unifikuar të Nea Machaniona. Si i nderuar ai pati privilegjin të jetë flamurtar i shkollës së tij. Epo kjo papritur u bë problem. Nëse Odiseu do të ishte një student tjetër i shkëlqyer grek askush nuk do të shqetësohej me të. Por Odiseu, pavarësisht emrit të tij grek, ishte fëmijë emigrantësh shqiptarë në Greqi. Këtë “gabim” nuk e fali shoqëria vendase e Nea Machaniona (e cila në vitet 2010 prodhoi shumë Chrysaavgites), e cila për të tretën herë radhazi e “ndaloi” të shantazhonte flamurin grek në paradën e 28 tetorit 2003. Nxënësit dhe prindërit më pas pushtuan shkollën e mesme të Re Mekanionas, duke kërkuar tërheqjen e vendimit ministror, i cili lejon studentët e huaj të ngrenë flamurin në përvjetorët kombëtarë kur dëshirojnë. Në një rezolutë, ata vunë në dukje se i kryen këto mobilizime duke dashur të parandalojnë reagimet e banorëve lokalë gjatë paradës së studentëve. Në thelb, megjithatë, ata reaguan për të drejtën e një studenti nderi për t’u bërë flamurtar i shkollës së tij, vetëm sepse Odiseu ishte me origjinë shqiptare. Ata nuk donin që simboli kombëtar, bardheblutë, të “ndotet” nga dora shqiptare, pavarësisht nëse në Lojërat Olimpike ka disa sportistë me origjinë shqiptare, që marrin medalje, vishen me flamurin grek dhe adhurojnë veten…
Odysseus Chennai, pavarësisht hidhërimit për sjelljen e padrejtë dhe raciste të Shoqatës së Prindërve dhe Kujdestarëve të shkollës së Mesme të Re Machaniona, pranoi, duke dhënë një mësim morali dhe madhështie, të heqë dorë nga e drejta e tij për të ngritur flamurin grek për të mos krijuar probleme në shkollën e tij: “Dorëhiqem nga pozita sepse nuk dua të lakmoj të anuloj festimin e studentëve. Ndihem shumë i zhgënjyer nga refuzimi i shumicës së shokëve të klasës sime. Besoja se një shoqëri do të ndryshonte pas tre vitesh. Problemi eshte flamurtari shqiptar dhe jo ai italian apo tjetri. Kjo është dëshmi e fortë se ky është një fenomen racist.
Odiseu krenohej se ishte me origjinë shqiptare dhe në pseudodilemën e nacionalistëve – “nëse do të ketë luftë Greqi-Shqipëri, me kë do të luftoni? ” – u përgjigj atëherë se e ardhmja nuk qëndron në luftë por në bashkëpunim. Ai preferoi t’i përkiste një brezi të ri njerëzish në Ballkan, të cilët nuk ndërtojnë mure por ura mes njerëzve…
Megjithatë, një pjesë e rëndësishme e Makinerisë së Re kishte një pamje tjetër, më klastofobike. Reagimet e banorëve të saj, komunitet refugjatësh që dikur racizmin e vendasve e morën si vetë të ardhur, kurse në vitet 1990 humbën racizmin ndaj shqiptarëve dhe rusëve, siç i përshkruanin atëherë palinnostudët grekë nga ish Bashkimi Sovjetik, zbuluan rreziqet e shfarosjes së tij Shoqëria greke nga perceptimet raciste.
Përfundimisht Odiseu u tërhoq nga parada për të qetësuar shpirtrat “për të mirën e shoqërisë”, siç deklaroi ai.
Në vitin 2004, Odiseu ishte ndër “të parët e të parëve” të provimeve panhelenike duke pasur sukses në pranimin në Shkollën Politeknike të APTH, por vendosi të transferohej në Shtetet e Bashkuara. Megjithatë, ai u transferua përtej Atlantikut, duke zgjedhur SHBA-në për të ndjekur ëndrrën e tij të fëmijërisë, për të studiuar Mjekësi.
Ndoqi studimet mjekësore në Shkollën Mjekësore të Harvardit dhe 4 vjet punë si specialist i Anatomikës dhe Patologjisë Klinike në Spitalin BWH të Bostonit.
Pas diplomimit në Kolegjin e Bostonit, në vitin 2009 filloi doktoraturën në Universitetin e Harvardit. Ishte radha e Spitalit Brigham and Women’s në Boston, ku u specializua në Patologjinë Klinike dhe Patologjinë Gastrointestinale dhe Mëlçinë.
Nga viti 2018 deri në 2021 Odysseus Chennai ka qenë Asistent Profesor i Patologjisë në NYU Langone Health i cili është i lidhur me NYU.
Jeta e pasur me eksperiencë, arsimore e Odiseut të vogël, i cili që në adoleshencë u përball me turmën dhe intolerancën nacionaliste të një Greqie të errët, i dha me suksesin e tij përgjigjen më të mirë.
Sa për Greqinë, dhe pavarësisht krizës së periudhës 2008-2018, shumica e popullit (përveç një pjese të ekstremit të djathtë dhe fashistëve), kuptuan se qëllimi duhet të jetë integrimi i emigrantëve, gjithëpërfshirja dhe integrimi krijues i tyre në shoqërinë greke. “Prandaj është e nevojshme të tejkalohet çdo pengesë për paragjykime dhe mosbesim para çdo gjëje që e portretizon si “të huaj”. Ne duhet të pranojmë diversitetin e tyre, besimet e tyre fetare, trashëgiminë e tyre kulturore, me kusht, natyrisht, që ata të respektojnë edhe vendin që i pret” (këto fjalë i përkisnin atëherë, në vitin 2003, liderit të ND dhe kryeministrit të atëhershëm, Kostas Karamanlis).
“Një shoqëri e hapur dhe demokratike nuk duhet të mposhtet. Shoqeri e hapur dhe demokratike eshte ajo qe sillet sipas rregullave te njohjes se te ndryshmes dhe te tjetres. Është shoqëria e tolerancës dhe tolerancës, e sjelljes së moderuar që grekizmi dhe Selaniku ndikuan gjerësisht në Evropën Jugore, kur trajtuan forca jashtëtokësore dhe si forca kozmopolite… Reflekset fobike dhe reagimet introverte nuk duhet të jenë normë. E ardhmja e grekizmit dhe ndikimi i Selanikut është një temë që duhet hapur për diskutim tani. Shoqëria demokratike dhe e hapur duhet të fitojë”, kishte thënë ministri i atëhershëm i Maqedonisë-Thrakës, Haris Kastanidis.
As Greqia, as populli dhe shoqëria greke, nuk mund të tentojnë një arratisje të guximshme përpara, në të ardhmen, kur forcat ekstreme të djathta, fashiste, dhe neo-konservatore bashkohen për ta mbajtur atë të burgosur nga e shkuara, prangat e frikërave dhe pasigurive të saj të kultivuara thellë. Argumenti më i shpeshtë i përdorur nga këta agjentë të Mesjetës së re është se gjoja mbrojnë Greqinë nga “flluska” e Globalizimit dhe “Të Huajt”, dhe “Të Tjerët”. Por në realitet ata po mbrojnë vetëm interesat e tyre, të shqetësuar nga fakti se vetë po humbasin kontrollin e “lojës” në një shoqëri të hapur ndaj botës, si platformë. Ata e urrejnë diversitetin dhe kultivojnë nocionin se veçantia është diçka si një mëkat, një njollë në trupin e homofobisë. Ata duan të pengojnë personin të dalë në universin demokratik. Kanë frikë nga e ardhmja dhe helmojnë shoqërinë greke me intolerancë, fanatizëm dhe ksenofobi, të cilat siç e dini, i çojnë njerëzit vetëm nga disfata në disfatë…
Selanik / George Stamkos
@NewsIn.Al