“Uragani” i Trump në Davos, tarifat dhe “heshtja” shurdhuese e Evropës
Donald Trump është përpjekur që në ditët e para të rizgjedhjes në presidencën e SHBA-së të vendosë rregullat e veta në “dërrasën e shahut” botëror. Deklaratat e tij në Forumin Ekonomik të Davosit janë treguese, ku presidenti amerikan kërcënon edhe një herë të vendosë një sërë tarifash.
Donald Trump ka akuzuar vendet prudhuese të naftës për zgjatjen e luftës në Ukrainë dhe ka kërcënuar se do të vendosë tarifa gjymtuese për të gjitha ato, me mediat e huaja që raportojnë se ai përdori Davosin për të akuzuar Bashkimin Evropian për burokraci.
Megjithatë, siç thonë ata, Evropa nuk e ka kuptuar kërcënimin real ekonomik. Në përballjen ekonomike me Amerikën, Evropa po përgatitet të luftojë një armik që nuk ekziston më, raporton Politico.
Tarifat nuk ushqehen nga qëllimet tregtare, por rivendosin rregullat e lojës. Synimi i tyre është të izolojnë SHBA-në teksa ajo nis një hyrje radikale në treg, duke sfiduar modelet ekonomike të vendeve të tjera.
Për dekada, evropianët besonin se prosperiteti i SHBA-së ishte “ndërtuar” në tregjet e lira. Më pas, vetëm 10 vjet më parë, ata ndryshuan mendje.
Ishte ekonomistja Mariana Mazzucato ajo që ndihmoi në krijimin e këtij imazhi. Në librin e saj të vitit 2013 “Shteti sipërmarrës”, ajo argumentoi se shumë nga risitë më të rëndësishme të dekadave të fundit – interneti, GPS dhe teknologjitë e smartfonëve – u nisën nga investimet e qeverisë. Sekreti i politikës industriale, tha ai, ishte i rrënjosur në shpenzimet e mbrojtjes dhe subvencionet e synuara.
Si përgjigje, BE-ja është bërë më e fiksuar se kurrë për të luajtur të njëjtën lojë të politikës industriale, duke u fokusuar te ‘kampionët’ evropianë. Megjithatë, ndërsa Evropa tani përpiqet të ndërtojë strategjinë e saj industriale, asaj i mungojnë mjetet e rëndësishme. Loja ka ndryshuar sërish: Faza tjetër e politikës ekonomike të SHBA-së nuk ka të bëjë me subvencionet apo rritjen e udhëhequr nga qeveria. Plani është që modeli të thyhet në copa.
Heshtje nga Europa
Asnjë nga institucionet në Bruksel nuk ka dalë në mënyrë të bashkërenduar për të deklaruar pakënaqësinë e Bashkimit dhe për të nënvizuar se Evropa është me rëndësi jetike edhe për SHBA-në.
Megjithatë, më keq se “heshtja” e Brukselit është fakti se ka zëra që kërkojnë dorëzimin e “tokës e të ujit” SHBA-së tek një president që, siç theksojnë, “askush nuk mund t’i rezistojë”.
Evropa e 27-të, pavarësisht dallimeve të rëndësishme, mbetet një organ që nuk ka homogjenitet dhe më e rëndësishmja sot tregon se nuk ka as guxim të përballet.
“Unë e dua Evropën, por jo Bashkimin Evropian”
Në një fjalim tipik, me zë të lartë, agresiv dhe plot pretendime të rreme, presidenti i ri, përveç shpatës së Damokleut të tarifave që vazhdon të mbajë, dha më shumë detaje për politikën e tij ekonomike, duke thënë se dëshiron të ulë çmimet botërore të naftës, normat e interesit. dhe taksat.
Fjalimi i tij i djeshëm, e enjte (23.01.25) ishte i pari për liderët e biznesit dhe politikës botërore në një kohë kur tregjet janë ulur në “thëngjij të nxehtë” mbi planet e tij për të vendosur tarifa të gjera për mallrat e importuara.
Në fakt, teksa po fliste Donald Trump, euro ra kundrejt dollarit amerikan.
Përveç asaj që ai ka nënvizuar tashmë – dhe është kthyer në dekrete presidenciale – atij i bëri përshtypje mënyra se si zgjodhi të ripozicionohej për Bashkimin Evropian, të cilin ai e fajësoi për nivelet e taksave dhe burokracinë, duke argumentuar se ajo e trajton keq SHBA-në, duke e bërë atë. vështirë për të eksportuar produkte në Evropë.
Fraza e presidentit amerikan “E dua Europën por jo Bashkimin Europian” i dha për të tretën ditë radhazi shenjën e SHBA-së në anën tjetër të Atlantikut.
Në të njëjtën kohë, në kuadrin e kritikave të tij ndaj politikës së hartuar nga Bashkimi Evropian, ai foli për burokraci, duke dhënë në fakt shembuj konkretë që vërtetojnë qëndrimet e tij.
Ai tha, sipas Politico, se dikur u largua nga një marrëveshje biznesi sepse do të merrte shumë kohë për të marrë miratimin. Në veçanti, ai iu referua shembullit të Irlandës , ku ai kërkoi miratimin e një projekti, por duke braktisur idenë, pasi iu tha se “do të duheshin pesë deri në gjashtë vjet”. (NewsIt)
@NewsIn.Al
